(1881 - 1922)
Bł. Aniela Salawa należy do nielicznych polskich mistyczek. Chociaż nie miała wykształcenia, to jednak odznaczała się inteligencją i rozsądkiem wyrobionym przez rozmyślanie i lekturę duchową.
Aniela Salawa (ur. 9 września 1881 r.) była jak dawni pustelnicy, którzy oddalali się od miasta, aby w ciszy pustelni dosłyszeć głos Boga. Dla Anieli taką pustynią był Kraków, do którego przyjechała z oddalonego o 18 km Sieprawia. W Krakowie pojawiła się mając 16 lat, w poszukiwaniu pracy i chleba.
Była zwykłą służącą, a za wykonywaną pracę otrzymywała niewielkie wynagrodzenie. Część zarobionych pieniędzy zatrzymywała dla siebie, resztą dzieliła się z potrzebującymi.
W 1912 roku wstąpiła do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, który później obrał ją na swoją patronkę. W czasie wojny Aniela pomagała w krakowskich szpitalach, z tego też okresu pochodzi przydomek „świętej panienki”, jaki jej nadano. Aniela zmarła 12 marca 1922 roku.
Jej grób znajduje się w Kaplicy Męki Pańskiej, w krakowskiej Bazylice św. Franciszka z Asyżu. Kaplica Męki Pańskiej była ulubionym miejscem modlitwy Anieli Salawy. Tutaj też bardzo wielu ludzi przychodzi na jej grób, prosząc Błogosławioną o wypraszanie im potrzebnych łask w życiu, pracy, w chorobie czy też w innych problemach czy dolegliwościach, jakie niesie życie.
W roku 1991 Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną. Bł. Aniela Salawa jest świętą szczególną, pokazuje bowiem na sobie możliwość życia głębokim życiem mistycznym w wirze codziennych zajęć, pracy czy trosk. Cierpiała, ale czuła się bardzo szczęśliwą. Była często nie rozumiana przez otoczenie, ale nigdy nie narzekała. Spotykały ją różne przykrości, ale przed nikim się nie skarżyła, przyjmując to wręcz jako dar od Boga.
o. Zdzisław Kijas OFMConv
