(1212 - 1268)
Salomea urodziła się w Krakowie, około 1212 roku. Była córką księcia krakowsko-sandomierskiego Leszka Białego i księżnej Grzymisławy oraz siostrą księcia Bolesława V Wstydliwego.
Zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem, już w dziewczęcym wieku została zaręczona z księciem węgierskim Kolomanem, którego siostrą była św. Elżbieta z Turyngii (1207-1231), jedna z pierwszych tercjarek franciszkańskich i patronka Franciszkańskiego Zakonu Świeckich.
Salomea wychowała się na dworze królewskim u rodziców swojego przyszłego męża. W wieku 13 lat poślubiła Kolomana, z którym złożyła ślub dozgonnej czystości. Została tercjarką franciszkańską, zajmowała się m.in. posługą ubogim, opuszczonym i chorym.
Po śmierci męża, który zginął w bitwie z Tatarami w 1241 roku, wróciła do Polski. Sprowadziła Ubogie Panie, czyli siostry klaryski z czeskiej Pragi i w Sandomierzu utworzyła pierwszą wspólnotę polskich klarysek. Razem ze swoim bratem Władysławem Wstydliwym ufundowała klasztor klarysek w Zawichoście.
W roku 1245, jako 33-letnia wdowa wstąpiła w Zawichoście do zakonu klarysek, składając śluby na ręce franciszkańskiego prowincjała br. Rajmunda. Z powodu zagrożenia najazdami tatarskimi, klasztor ten w roku 1257 przeniesiono do Skały-Grodziska koło Ojcowa. Salomea założyła miasto Skałę, fundowała szpitale. Kilkadziesiąt lat później, na pewno przed 1316 rokiem, siostry opuściły Skałę i przeniosły się do Krakowa, gdzie zamieszkały przy kościele św. Andrzeja.
Salomea umarła po ciężkiej chorobie, 17 listopada 1268 roku. Rok później, zgodnie z wolą zmarłej, przeniesiono jej ciało do Krakowa i pochowano w bazylice św. Franciszka z Asyżu. Papież Klemens X beatyfikował Salomeę w roku 1673. Liturgiczne wspomnienie bł. Salomei obchodzone jest 19 listopada.
